Bi-Quarterly Political Knowledge

Assessing the Paradigmatic Foundations of the Post-Revolutionary Iran Party (Case Study: Islamic Republic Party, Kargozaran Party)

Document Type : Science - Research (Political Science)

Authors

1 Faculty member of Shiraz University

2 Ph.D Student in Political Sociology at Shiraz University,

Abstract

Creating parties in the political space of countries is very necessary. Parties are important in the field of elections because they reflect the political orientation and practical direction of the political system. The present study is an attempt to analyze the intellectual and paradigmatic foundations of two post-revolutionary parties (jomhoori eslami, kargozaran). The statistical population of the study is all parties registered in the Ministry until 1397. The two parties were elected according to elite opinion. The method of analysis is qualitative content analysis by maxqdo 12 software. The results show that the interpretive paradigm has a greater share in kargozaran party and And the critical paradigm has greater share in jomhoori eslami party. We also see the absence of a program based on a particular paradigm within the party, but also a mix of paradigmatic elements (interpretive, critical, interpretive) in the formulation of party agendas. Keywords: Parties. Content Analysis, jomhoori eslami, kargozaran

Keywords

Main Subjects

ارجمند، محمدجواد (1395). «رویکرد نظری به نسبت احزاب و ثبات سیاسی»، مطالعات انقلاب اسلامی. 13(24)، 80-61.
ایمان، محمدتقی (1392). ارزیابی پارادایمی برنامه توسعه جمهوری اسلامی. تهران: نشر حوزه و دانشگاه.
ایوبی، حجت‌الله (1379). پیدایش و پایایی احزاب سیاسی غرب. تهران: نشر سروش.
برزگر، ابراهیم (1396). «انقلاب اسلامی و تمدن‌سازی؛ نقشه را، مسیر رفته و مسیر باقی مانده». مجله اندیشه اسلامی. 14(96)، 25-7.
جمال‌زاده، ناصر و کاظمی، محمدصادق (1394). «علت کاوی انشعاب جریان‌های سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی»، دوفصلنامه دانش سیاسی. 3(21). 142-113.
رضایی، اسدالله (1386). کالبدشناسی احزاب سیاسی. تهران: نشر آمه.
عباس‌زاده، مجید (1392). «عدم رشد احزاب و تأثیر آن در شکل‌گیری توسعه‌نیافتگی سیاسی دوره دوم پهلوی»، مجله جستار سیاسی معاصر. 4(3)، 136-115.
غفاری هشجین، زاهد؛ بیگی‌نیا، عبدالرضا و تصمیم قطعی، اکرم (1389). «عوامل مؤثر بر مشارکت سیاسی دانشجویان علوم سیاسی و فنی دانشگاه تهران»، دوفصلنامه دانش سیاسی. 6(2). 240-207.
کریمی مله، علی (1380). «پتانسیل‌های تبدیل رقابت به منازعه سیاسی در ایران»، مجله مطالعات ملی. 3(9)، 70-49.
نقیب‌زاده، احمد و سلیمانی، غلامعلی (1388). «نوسازی سیاسی و شکل‌گیری احزاب در جمهوری اسلامی ایران»، مجله سیاست. 14(12)، 368-347.
 
Eldersveld, S. J. (1964). Political parties: A behavioral analysis. 613.
Farrell, D. M. and Webb, P. (2000). Political parties as campaign organizations, Parties without partisans: Political change in advanced industrial democracies. 102-128.
Horowitz, D. L. (2001). Ethnic groups in conflict, updated edition with a new preface. Univ of California Press, 294.
Ignazi, P. (1996). "The crisis of parties and the rise of new political parties", Party Politics. 2(4), 549-566.
Ockey, J. (2003). "Change and continuity in the Thai political party system", Asian Survey. 43(4), 663-680.
Ringel, L. (2018). "Unpacking the Transparency-Secrecy Nexus: Frontstage and backstage behaviour in a political party", Organization Studies. 0170840618759817.
Bi-Quarterly Political Knowledge
Volume 16, Issue 1 - Serial Number 31
ESSAY
April 2020
Pages 45-66
  • Receive Date: 02 November 2019
  • Revise Date: 21 January 2020
  • Accept Date: 21 January 2020