آذرشب، ف. (1390). «ضرورت نوسازی علوم انسانی بر پایه دین»، کیهان فرهنگی. شماره پیاپی 296.
آقاجری، جواد و صحرایی، علیرضا (1389). «شرحی بر رهیافت و روش پدیدارشناسی و نتایج آن در علوم سیاسی»، مطالعات روابط بین‌الملل. (12)، 28-1.
ابوالمعالی نصرالله منشی (1392). کلیله و دمنه. تصحیح: مجتبی مینوی، تهران: ثالث.
ادیبی، مهسا؛ تقوی، سیدمحمدعلی و مصطفوی، صابر (1399). «ضعف تحقیقات کمّی در پژوهش‌های علوم سیاسی در ایران»، نشریه علمی دانش سیاسی. 16(1)، 44-25.
اشتریان، کیومرث (1379). «بومی کردن علوم سیاسی در ایران»، نشریه دانشکده حقوق و علوم سیاسی. 47(0)، 111-128.
افتخاری، قاسم (1385). «بررسی روش‌شناختی پایان‌نامه‌های دوره دکترای علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه تهران»، پژوهشنامه علوم سیاسی. (5)، 22-1.
امام‌زاده فرد، پرویز (1391). «راه‌های بالابردن توانش زبانی دانشجویان رشته علوم سیاسی از طریق توانش ارتباطی»، علوم سیاسی (دانشگاه آزاد کرج). 8(21)، 56-23.
باقری‌دولت‌آبادی، علی (1396). «اعوجاج و بدکارکردی نهادی: ارزیابی و آسیب‌شناسی مقالات علوم سیاسی در فصلنامه‌های خارجی نامعتبر»، رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی. (51)، 64-36.
بروجردی، مهرزاد (1384). روشنفکران ایرانی و غرب. ترجمه جمشید شیرازی، تهران: فرزان.
بزرگمهر (1392). کلیله و دمنه. تصحیح مجتبی مینوی، تهران: ثالث.
بزرگمهری، مجید (1387). «کاربردی‌سازی علوم سیاسی بر اساس نیازهای عینی بازار کار»، پژوهشنامه علوم سیاسی. (11)، 68-47.
بشیریه، حسین (1378). «وضعیت علم سیاست در ایران»، فصلنامه علوم سیاسی. 1(4)، 261-264.
بشیریه، حسین (1400). احیای علوم سیاسی: گفتاری در پیشه سیاستگری. تهران: نی.
پورفرد، مسعود؛ باقری، محمد و مهری آدریانی، طیبه (1394). «تحلیل دانش اندیشه سیاسی در ایران با تأکید بر منابع دانشگاهی». نشریه علمی دانش سیاسی. 11(2)، 73-53.
تخشید، محمدرضا و متین جاوید، مهدی (1389). «روش‌های تحقیق ترکیبی در علوم سیاسی»، نشریه علمیسیاست. 40(2)، 76-59.
تدین‌راد، علی (1391-1392). توسعه دانش سیاسی بومی با تأکید بر روش، ارزش و مسئله (طرح پژوهشی منتشر نشده). اصفهان: معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه اصفهان.
تقوی، محمدعلی و ادیبی، مهسا (1389). «ضعف سنت نقد در پژوهش علوم سیاسی در ایران»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 5(18)، 28-7.
تنسی، استیون و جکسون، نایجل (1396). مبانی سیاست. ترجمه جعفر محسنی دره‌بیدی، تهران: ققنوس.
جمالی، حسین (1385). «آسیب‌شناسی آزمون‌های پنج‌سال اخیر کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 2(5)، 78-23.
جمالی، حسین (1387). «ضرورت بازنگری در سیاست‌گذاری آزمون ارشد علوم سیاسی؛ مطالعه موردی آزمون 1387»، نشریه علمی سیاست. 41(1)، 80-59.
جمالی، حسین (1390). «بومی‌گرایی در علوم سیاسی کدام جهت‌گیری؟»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 6(2)، 98-63.
جمالی، حسین و جمالی، مکرمه (1397). «وضعیت رشته علوم سیاسی؛ اکنون و آینده»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 13(4)، 72-39.
حاجی یوسفی، امیرمحمد و طالبی، معصومه (1390). «مسئله و روش پژوهش در پایان‌نامه‌های علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی»،رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی. 2(4)، 215-199.
حسینی واسوکلایی، سیدصمد و جمالی، حسین (1394). «امکان یا امتناع بومی‌سازی علوم سیاسی در پرتو تجربه علوم سیاسی چین»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 10(2)، 78-35.
حقیقت، سیدصادق (1400). «بررسی و نقد احیای علوم سیاسی»، آینه پژوهش، 32(188)، 302-297.
حمیدی، محمدحسین (1386). «فرهنگ سیاسی به روایت کلیله و دمنه»، اطلاعات سیاسی و اقتصادی، شماره پیاپی237-238، صص. 121-94.
دلاوری، رضا (1390). «فرهنگ‌نگاری تخصصی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در ایران آسیب‌ها و راهکارها»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 7(25)، 86-55.
دهقانیان، جواد و نیکوبخت، ناصر (1390). «نقد اخلاق‌گرایی در کلیله و دمنه با نیم‌نگاهی به اندیشه‌های ماکیاولی»، فصلنامه نقد ادبی. 4 (14)، 159-133.
دوبلوا، فرانسوا (1382). برزوی طبیب و منشأ کلیله و دمنه. ترجمه صادق سجادی، تهران: انتشارات طهوری.
دوفوشه کور، شارل هانری (1377). اخلاقیات (مفاهیم اخلاقی در ادبیات فارسی از سده سوم تا سده هفتم هجری). ترجمه محمدعلی امیرمعزی و عبدالمحمد روح‌بخشان، تهران: مرکز نشر دانشگاهی و انجمن ایران‌شناسی فرانسه در ایران.
رهبر، عباسعلی و صفاریان خوزانی، امیررضا (1396). «تولید علوم سیاسی بومی از منظر جامعه‌شناسی معرفت با تأکید بر عامل مذهب»، پژوهش‌های سیاست اسلامی. 5(12)، 108-85.
زکی‌خانی، محمدصادق (1389). «مطالعه افت تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی»، علوم سیاسی (دانشگاه آزاد کرج)، 4(12)، 128-113.
سلیمان‌پور، علی (1388). «علوم انسانی، مشکلات و موانع نظریه‌پردازی: با تأکید بر علوم سیاسی و روابط بین‌الملل»، مطالعات روابط بین‌الملل، 2(7)، 141-118.
سلیمی، حسین (1387). «پست‌ماتریالیسم و تحول دانش سیاسی». نشریه علمی دانش سیاسی، 4(2)، 92-63.
سلیمی، حسین و حداد، غلامرضا (1398). «آینده‌پژوهی وضعیت علوم سیاسی در ایران بر اساس الگوی تحلیل روند(STEEP(V»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 15(57)، 110-75.
سیدامامی، کاووس (1389). «جای خالی پژوهش‌های تجربی در علوم سیاسی ایران»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 5 (18)، 162-143.
شادمان، فخرالدین (1382). تسخیر تمدن فرنگی. تهران: گام نو.
شجاعیان، محمد و رستم‌پور، سجاد (1402). «نقدی بر روش‌شناسی علوم سیاسی»، پژوهشنامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی. 23(1)، 26-1.
صدرا، علیرضا (1382). «چشم‌انداز علم سیاسی اسلامی و ایرانی نوین»، فصلنامه علوم سیاسی. 6(24)، 7-37.
ظهیری‌ناو، بیژن؛ نواختی‌مقدم، امین و ممی‌زاده، مریم (1389). «سیر و تداوم اندیشه‌های ایرانشهری در کلیله و دمنه»، پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی. 2(46)، 96-77.
کریمی، علی (1385). «تأثیر مطالعات اسلامی در علوم سیاسی؛ بررسی موردی اساتید و دانشجویان علوم سیاسی دانشگاه مازندران»، پژوهشنامه علوم سیاسی، 2(5)، 142-121.
محقر، احمد (1387). «آسیب‌شناسی دروس حقوقی دوره کارشناسی علوم سیاسی: کاربست رویکرد عملگرا در بازنگری محتوا، منابع و شیوه‌های آموزش»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 3(11)، 140-119.
مستوفی، عبداله (1386). شرح زندگانی من. تهران: قومس.
منوچهری، عباس (1397). پارادایم نصیحت. تهران: پژوهشکده تاریخ اسلام.
مهدوی، رمضان (1391). مبانی فلسفی مؤثر در معارف علوم انسانی، مبانی فلسفی علوم انسانی. قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی.
موسوی‌نیا، سیدرضا (1396). «جایگاه مفهوم و مصادیق صلح در سرفصل‌ها و فصل‌های رشته علوم سیاسی»، پژوهش‌های روابط بین‌الملل. 7(23)، 154-139.
نبوی، سیدعبدالامیر (1400). «تدوین کتاب‌های درسی علوم سیاسی در سال‌های گذار: تاریخ مستند هشت کتاب علوم سیاسی در مرکز نشر دانشگاهی»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 17(65)، 250-223.
نظری، علی‌اشرف (1396). «تحلیل و ارزیابی وضعیت رشته علوم سیاسی در ایران: سنجش نگرش استادان علوم سیاسی دانشگاه تهران»، پژوهشنامه علوم سیاسی. 1(49)، 220-191.
نظری، علی‌اشرف (1399). «ارزیابی وضعیت کمی و کیفی آموزش علوم سیاسی در ایران: مطالعه موردی دانشجویان رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران»،فصلنامه سیاست، 50(1)، 383-367.
Bi-Quarterly Political Knowledge
)