قرآن کریم.
ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبه‌لله (1425). شرح نهج‌البلاغه، (با توضیحات شیخ حسین الاعلمی). بیروت: مؤسسه الاعلمی للمطبوعات.
ارسیا، بابک و ساعی، احمد (1398). «تأثیر سرمایه اجتماعی دولت بر توسعه سیاسی از دیدگاه شهروندان تهرانی». نشریه علمی دانش سیاسی، 15(1)، 28-1.
اعتصامی، منصور و فاضلی کبریا، حامد (1393). «تدوین الگوی پیشنهادی مؤلفه‌های مدیریتی سرمایه اجتماعی با نگاهی به مفاهیم نهج‌البلاغه». دوفصلنامه سیاست‌گذاری اقتصادی. 6(12)، 46-25.
افتخاری، اصغر (۱۳۸۷). قدرت نرم و سرمایه اجتماعی. تهران: دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام).
بلاوی، رسول؛ ماهوزی، زهرا(1398). «کاربست الگوهای تحلیل کنش‌های کلامی امام علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه»، دانش سیاسی. (2)15، صص.369-388.
پاتنام، رابرت (۱۳۸۰). دموکراسی و سنت‌های مدنی (تجربه ایتالیا و درس‌هایی برای کشورهای در حال گذار). (محمدتقی دلفروز، مترجم). تهران: روزنامه سلام.
تاج‌بخش، کیان (۱۳۸۴). سرمایه اجتماعی اعتماد، دموکراسی و توسعه. (حسن پویان و افشین خاکباز، مترجمان). تهران: شیرازه.
جرداق، جرج (1423ق). علی و حقوق الانسان. جلد اول. بحرین، جدحفص: صعصعه.
جعفری، محمدتقی (1386). حکمت اصول سیاسی اسلام: ترجمه و تفسیر فرمان علی (علیه‌السلام) به مالک اشتر. مشهد: آستان قدس رضوی، به نشر.
خلیلی، رضا و مهربان اینچه‌برون، حامد (1400). «سرمایه اجتماعی و خشونت کنشگرانه در خاورمیانه». نشریه علمی دانش سیاسی، 17(1)، 86-59.
راغب اصفهانى، حسین بن محمد (1412ق). المفردات فی غریب القرآن. بیروت: دار القلم.
ردادی، محسن (۱۳۹۰). منابع قدرت نرم: سرمایه اجتماعی در اسلام. تهران: دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام).
رهبرقاضی، محمودرضا؛ جعفری، زهرا و کردعلیوند، نسیم (1400). «تأثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به مردم‌سالاری (مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه اصفهان)». نشریه علمی دانش سیاسی، 17(2)، 382-357.
رونیاسی، محمدرضا؛ احمدی، سیدعلی‌اکبر؛ حسینی، سیدحمید و حمیدی، کامبیز (1399). «اصول تعاملی سرمایه اجتماعی برای کارکنان سازمان‌های دولتی ایران از منظر آموزه‌های نهج‌البلاغه». ماهنامه جامعه‌شناسی سیاسی ایران، 3(3)، 1432-1418.
زارع، سارا و علیپوریانی، طهماسب (1399). «مشارکت به‌مثابه سرمایه اجتماعی در نهج‌البلاغه». فصلنامه پژوهش‌های نهج‌البلاغه، 19(3)، 221-197.
ساروخانی، باقر (۱۳۷۷). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی (ج ۱و۲). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ساعی، علی (۱۳۸۷). روش تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: سمت.
طایی، نجاح (1425ق). سیره الامام علی بن ابیطالب. (مصطفی السقا، مصحح). بیروت: مؤسسه التاریخ العربی.
عبدالمقصود، عبدالفتاح (1379). امام علی بن ابیطالب: تاریخ تحلیلی نیم قرن اول اسلام. (محمدمهدی جعفری، مترجم). تهران: شرکت سهامی انتشار.
علی ابن ابی طالب (علیه‌السلام) (1379). نهج‌البلاغه. (محمد دشتی، مترجم). اصفهان: انتشارات آثار فرهنگ برتر.
علینی، محمد و غفاری، غلامرضا (1394). «تحلیل فضای مفهومی سازه سرمایه اجتماعی در کلام امام علی (علیه‌السلام)»، اسلام و مطالعات اجتماعی. 2(4)، 120-92.
فاضلی کبریا، حامد (1391). سرمایه اجتماعی در نهج‌البلاغه. تهران: دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام).
قبانچی، سیدحسن (1421ق). مسند الامام علی علیه‌السلام. بیروت: مؤسسه اعلمی للمطبوعات.
محسنی، علی(1384). «امام علی(ع) و رویکرد مردمی به مقوله حکومت و خاستگاه آن»، دانش سیاسی. (1)1، صص.129-158.
مصطفوی، حسن (1393ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
هاشمی خویی، حبیب‌الله (1364). منهاج البراعه فی شرح نهج‌البلاغه. گردآوری حسن حسن‌زاده آملی، (سیدابراهیم میانجی، مصحح). تهران: مکتبه الاسلامیه بطهران.
Coleman, James (1990). Foundations of Social Theory. Cambridge: Harvard University Press.
Harpham, T.; Grant, E. & Thomas, E. (2002). "Measuring Social Capital within Health Surveys: Key Issues". Health Policy and Planning, 17(1), 106-111.
Robison, Lindon J.; Schmid, A. Allan, Siles, Marcelo E. (2002). "Is Social Capital Really Capital? ". Review of Social Economy, (60), 1-21.
Woolcock, M. (2001). "Microenterprise and Social Capital: A Framework for Theory, Research, and Policy". Journal of Socio-Economics, 30(2), 193-197.
Bi-Quarterly Political Knowledge
)