Epistemology of Party in Iran (Case studies:Parties Mutalfa, Kargozaran, Jomhori Eslami, Nehzat Azadi, Jammeh Rohanyyat Mobarez)

Document Type : Science - Research (Iranian Political issues)

Author

Assistant Professor, Department of Social Sciences, Faculty of Literature and Humanities, Shahid Bahonar University, Kerman, Kerman, I.R.Iran.

10.30497/pkn.2024.245285.3111

Abstract

One of the elements claimed for the strength of a country's political system is the existence of political parties. It is acceptable for parties to act with a secular worldview because there is a kind of political worldview convergence between the party and party activists in these societies, in other words, the basis and thought of the existence of the party and its structures are well designed, which has party behavior at levels. implements culture. Are the epistemic resources of Iranian parties the same as the epistemic resources of modern (western) parties? If they are the same, what is the contribution of each knowledge? The answers to the above questions need to be analyzed at the epistemological level. To analyze the level of knowledge, party documents (selected) and semi-structured interviews with party activists have been used in the form of thematic analysis. Purposive sampling has been done from the parties registered in the Ministry of Interior. The results of the research show similarities in The use of epistemic sources (homologous) in parties and the political space of romanticism has every epistemic reference among the parties and the space of political romanticism. This phenomenon itself is caused by the centrality of intuitive knowledge at the high theoretical level of party formation and political activism. which causes the intensification of the atmosphere of political romanticism in its political and social proposal, which is the opposite of the existence of the fact that the atmosphere of romance is also based on intuitive epistemological references.

Keywords

Main Subjects

ابطحی، سیدمصطفی و حیدری، نصرت‌اله (۱۳۹۲). «تحزب در نظام سیاسی ولایت‌فقیه». علوم سیاسی، ۹(۲۴).
اخوان کاظمی، بهرام (۱۳۸۶). «بررسی تعاملات فرهنگ سیاسی و تحزب در ایران». پژوهش‌نامه علوم سیاسی، ۲(۴).
اخوان کاظمی، بهرام (۱۳۸۸). «حزب و تحزب در اندیشه اسلامی». فقه و اصول (مطالعات اسلامی)، 82(۱). 42.-11
اسلامی، محمدحسین (۱۳۹۳). «تبیین جامعه‌شناختی شکل‌گیری احزاب از دیدگاه کارکردگرایان». مطالعات جامعه‌شناختی ایران، ۴(۱۳).20.-9
اشرفی، اکبر (۱۳۹۷). «بررسی فلسفه تشکیل و دلیل تعطیلی فعالیت‌های حزب جمهوری اسلامی». جامعه‌شناسی سیاسی ایران، ۱(۲).
اشمیت، کارل (1398). رمانتیسیم سیاسی. ترجمه نیره توکلی، تهران: نشر پارسه.
ایمان، محمدتقی ؛ طبیعی، منصور؛ امینی زاده، سینا (1399). «ارزیابی مبانی پارادایمی احزاب ایران بعد از انقلاب»، نشریه علمی دانش سیاسی. 16(1)، 45-66.
ایمان، محمدتقی (1392). ارزیابی پارادایمی برنامه‌های توسعه اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، قم: نشر حوزه و دانشگاه.
برلین، آیدیا (1387). ریشه‌های رمانتیسم. (عبدالله کوثری، مترجم)، تهران: نشر ماهی.
بشیریه، حسین (1379). نظریه‌های جدید در علوم سیاسی، تهران: نشر علوم نوین.
جوادی آملی، عبدالله (1378). معرفت‌شناسی در قرآن. قم: نشر اسراء.
جمیری محمد و قرشی، سیدیوسف (۱۳۹۷). «تأملی جامعه‌شناسانه بر احزاب دولتی در عصر پهلوی دوم؛ مطالعه موردی احزاب مردم و ملیّون». مطالعات انقلاب اسلامی، ۱۵(۵۲). 200-181.
حقیقت، سیدصادق (1387). روش‌شناسی علوم سیاسی. قم: دانشگاه مفید.
خدادی، حسن؛ ربیعی کهندانی، محمد (1403). «مقایسه استعاره های حوزه مقصد در گفتمان حزب جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین خلق»، دانش سیاسی. 20(1)، 107-130.
خندق، نجله (۱۳۸۹). «احزاب سیاسی ایران بین سال‌های ۱۹۴۷-۱۹۴۱ با تأکید بر احزاب چپ». ژئوپلیتیک، ۶(۴). 166-154.
دوورژه، موریس (1358). جامعه‌شناسی سیاسی. (ابوالفضل قاضی، مترجم)، تهران: نشر جاودان.
سردارنیا، خلیل‌اله (۱۳۹۳). «تحلیل جامعه‌شناختی نهادینه‌نشدن و ناکامی تحزب در ایران در سده اخیر (از ۱۲۸۵ ش/ ۱۳۲۸ ق و ۱۹۰۸ میلادی تاکنون)». پژوهش‌های تاریخی (مجله دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اصفهان)، ۵۰(۴). 56-43.
سهیر، رابرت و لودی، میشل (1385). رمانتیسم و تفکر اجتماعی. (یوسف اباذری، مترجم)، مجله ارغنون، شماره.9
‫صدرا، علیرضا؛ فاضلی، حبیب‌اله؛ و علیزاده، علی (۱۳۸۹). «جنبش رمانتیسم و سیاست رمانتیک». تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، ۲(۳). 19-1.
کولایی، الهه و مزارعی یوسف (۱۳۹۵). «نوسازی و تحزب (مطالعه موردی: دولت هاشمی رفسنجانی)». سیاست - مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، ۴۶(۲). 421-403.
مدیرشانه‌چی، محسن (۱۳۷۹). «تحزب و توسعه سیاسی در ایران (مطالعه موردی ادوار اول و دوم تحزب)». دانش و توسعه، (۱۱). 25-11.
Volume 20, Issue 2 - Serial Number 40
ESSAY
September 2024
Pages 295-318
  • Receive Date: 14 October 2023
  • Revise Date: 17 July 2024
  • Accept Date: 17 July 2024