نوع مقاله : علمی - پژوهشی (مسایل سیاسی ایران)
نویسنده
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
گفتمان اصولگرایی عدالتمحور
در سیاست خارجی دولت احمدی نژاد
دکتر سید جلال دهقانی
چکیده: سیاست خارجی از آن حیث که به تنظیم مناسبات بازیگر در عرصۀ روابط خارجیاش دلالت دارد، حوزهای متفاوت از سیاست داخلی ارزیابی میشود؛ به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران اقتضای ماهیت این حوزه از سیاست را نوعی عدم قطعیت میدانند که از پذیرش اصولگرایی سرباز میزند. نویسنده در مقاله حاضر با رویکردی متفاوت به سیاست خارجی میپردازد و تلاش دارد رویکرد اصولگرا در عرصۀ سیاست خارجی را تبیین و تأیید کند.
برای این منظور، نویسنده ضمن تعریف سیاست خارجی در ایران، به شناسایی ادوار مختلف تحول تاریخی آن از پیروزی انقلاب اسلامی تا زمان حاضر پرداخته و در این چشمانداز تاریخی نسبت به انتخاب مقطع دولت آقای احمدینژاد به عنوان یک مطالعۀ موردی برای ارائۀ مصادیق اصولگرایی همت گمارده است.
تلاش نویسنده در این مقاله معطوف به شناخت ارکانی است که میتوانند نقش «اصول» را در عرصه سیاست خارجی ایفا کنند. لذا تأکید به گزارههای بنیادین در حوزۀ اسلامیت، ایرانیت و آرمانهای انقلابی، اولویت یافته و نویسنده به بازتعریف این ارکان متناسب با فضای سیاست خارجی اقدام کرده است.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Justice Oriented Fundementalist Discourse in Ahmadinejad Foreign Policy
نویسنده [English]
Faculty member of Allameh Tabatabaei University
چکیده [English]
Justice Oriented Fundementalist Discourse
in Ahmadinejad Foreign Policy
Dr. S. Jalal Dehghani
Since foreign policy deals with the regulation of the relations of the actor in the field of foreign relations, it is distinguished from that of domestic policy. That is why a great number of analysts consider indeterminacy as a necessary requirement of the nature of this political field, thus refraining from submission to conservatism.
Adopting a different approach to foreign policy, the author in the present article attempts to explain and confirm the conservatism approach in the field of foreign policy.
To achieve this goal, the author defines the foreign policy in Iran and introduces different stages of its historical development ranging from the victory of the Islamic Revolution upto now. In the historical process of this development, the administration of president Ahmadi Nizhad is studied as a case study of conservatism.
The author attempts in the article to identify the foundations playing the role of principles in the arena of foreign policy. Thus, the article focuses on the basic propositions concerning Islam, Iran, and revolutionary ideals. The author also tries to redefine these elements corresponding to foreign policy.
کلیدواژهها [English]