دو فصلنامه علمی دانش سیاسی

«رأی فرهنگی» و گذر از شکاف‌های طبقاتی و سنتی: مطالعه موردی انتخابات 2017 فرانسه

نوع مقاله : علمی - پژوهشی (روابط بین الملل)

نویسنده

عضو هیات علمی دانشگاه تهران. دانشکده مطالعات جهان.گروه مطالعات اروپا

چکیده

پارادایم‌های رفتار رأی‌دهی تا دهه‌های اخیر در پی نشان‌‌‌‌‌‌‌‌دادن نسبت بین متغیرهای اجتماعی و اقتصادی و رأی بودند. نظریه‌های اقتصادی و پاردایم‌های عقلانی اگرچه رأی را نتیجه محاسبه و کنش عقلانی می‌دانند ولی همچنان بر اهمیت رأی طبقاتی پافشاری می‌کردند. زیرا آریش نیروهای سیاسی در بیشتر جوامع بر محورِ شکاف اجتماعی و اقتصادی چپ وراست قابل فهم بود. اما در دهه‌های اخیر با اهمیت یافتن روزافزون «سرمایه فرهنگی» در مناسبات اجتماعی، رأی طبقاتی و اقتصادی در برابر رأی جدیدی به نامِ «رأی فرهنگی» در حال عقب‌نشینی است. این رأی خود ریشه درجابجا شدن شکاف‌های سنتی چپ و راست داشته و این شکاف دیرین و سنتی را متاثر از خود کرده است. خاستگاه رأی فرهنگی نیازهای معنوی و تلاش برای دسترسی بیششتر به کالاهای فرهنگی است. رأی فرهنگی به‌جای اینکه بازتاب وضعیت موجود اقتصادی باشد نماد رویاهای بشر برای رسیدن به هویت انسانیِ انسان است. رأی فرهنگی به معنای فاصله گرفتن از جنبه‌های مادی (حیوانی) زندگی و توجه بیشتر به ابعاد انسانی و فرامادی زندگی بشری است. آزادی‌های فردی، بهره مندی از تولیدات فرهنگی و تلاش برای افزایش سرمایه‌ها و داشته‌های فرهنگی و نمادین محرک اصلی رأی‌دهنده فرهنگی در جهان پسامادی است. در این مقاله چگونگی و چرایی پیدایش رأی فرهنگی و تحولات ساختاری شکافهای سنتی چپ و راست بررسی می‌شود. ویژگی‌های «رأی فرهنگی» و نقش سرمایه‌های فرهنگی و نمادین در آرایش نیروهای سیاسی در این مقاله موضوع اصلی سخن است. برای نشان‌دادن گذرِ از رأی طبقاتی به رأی فرهنگی، انتخابات 2017 فرانسه و به‌ویژه رأی طبقه کارگر در این انتخابات تحلیل خواهد شد.داده‌های مربوط به نتایج انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال 2017 و نظرسنجی‌های انجام شده به‌وسیله موسسات معتبر در این کشور مبنای تحلیل در این نوشتار است. این یافته‌ها در چارچوب نظریه «تمایز و سرمایه نمادین پیربوردیو» برای نشان دادن اهمیت «رأی فرهنگی» تحلیل و ارزیابی خواهند شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

“Cultural Voting” and Transition from Traditional and Class Gaps: Case Study of the French Elections of 2017

نویسنده [English]

  • Hojatollah Ayoubi

Faculty member of Tehran University

چکیده [English]

   The voting behavior paradigms of the past decade sought to show the relation between social and economic variables and votes. Although economic theories and intellectual paradigms regarded the vote as the result of rational computation and rational action, they still insisted on the importance of class judgment. This was due to the fact that the arrangement of political forces in most societies were understandable based on the social and economic gap of the left and the right. But in recent decades, with the growing importance of "cultural capital" in social relations, class and economic voting are retreating vis-a-vis a new phenomenon which is "cultural voting". This vote has its roots in the occurrence of traditional left and right gaps, and has affected them at the same time. This article examines how and why these cultural ratings and structural changes in the traditional left and right gaps have emerged. The main subject is the features of "cultural voting" and the role of cultural and symbolic capital in the arrangement of political forces. In order to demonstrate the transition of class voting to cultural voting, the French elections of 2017 and in particular the working class voting are analyzed.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Left and Right
  • voting behavior
  • elections
  • political behavior
  • Class voting
  • Cultural voting
ایوبی، حجت‌الله(1382). پیدایی و پایایی احزاب سیاسی در غرب. تهران: سروش.
ایوبی، حجت‌الله(1377). مشارکت انتخاباتی. تألیف مجموعه مقالات، مشارکت سیاسی. تهران: سفیر.
ایوبی، حجت‌الله(1396). سیاست و حکومت در فرانسه (المجلد چاپ دوم). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
ایوبی، حجت‌الله(1396). سیاست و حکومت در فرانسه. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
A campbell، P Converse، W Miller، D Stokes (1960). The Americin Voter. New York: Wlley and Sons.
Alain BERGOUNIOUX، و Gérard GRUNBERG(1992). Le long remords du povoir,L'espace du politique. Paris: Fayard.
Andre Siegfried(1964).  Tableau politique de la France de l'Ouest sous le IIIe République. Paris: Armad Colin.
Anthony Downs(1957). An Economic Theory of Democracy. New York: Harper.
B. RIHOUX(2001). Les partis politiques ; organisations et changement. Le test des écologistes. Paris: Harmattan.
Bernard CHANTEBOUT(2006). Droit constitutionnel. Paris: Dalloz-Sirey.
Brice Teinturier, mai-juin, 2018). http:/www.ladocumentationfrancaise)
Christian Ben Lakhdar، Bruno Cautrès، و Michel Winock(2018. (Mai-Juin. La fin duclivage gauche-droote? Chaier Francais.
Claire DEMESMAY، و Manuela GLAAB(2009). L'avenire des partis politiques en France et en Allemagne. Nord Pas de Calais: Presses Universitaires de Septentrion.
D. BARANGER(2005). Le droit constitutionnel. Paris: PUF.
Daniel Gaxie(1978). Le sens caché. Paris: Le Seuil.
Dick Houtman، و Peter Achterberg(2010). Deux gauches, deux droites. Votes de classe et vote culturel aux Pays Bas, 2002. Sociologie, 1-23.
Emmanuel AUBAIN، و Jean Philippe LECOMTE(2004) . Introduction à la vie politique et des éléments de sociologie politique. Paris: Gualini éditeur.
Francois Goguel(1961). Paysans de l'ouest. Des structures économique et sociales aux options politiques depuis l'époque révolutionnaires dans la Sarth. Revue francaise de science politique 983-987.
Henri REY، Francois SUBILEAU، و Colette YSMAL(1999). Les adherents en 1998. Les Cahiers du Cevipof.
Henry REY، و Francoise SUBLIEAU(1991). Les militants socialistes à l'épreuve du povoire. Paris: Presse de Sceince Po.
J. BAKER، و G. CANDAR(2005). Histoire des gauches en France. Paris: La découverte.
Jacques Lagroy(1977). sociologie politique. Presses de sciences po et DALLOZ.
Jean-Jacques CHAEVALIER، Guy CARCASSONE، Olivier DUHAMEL(2009) .Histoire de la Ve Republique. Paris: DALOZ.
L BLONDIAUX(1998). La fabrique de l'opinion, une histoire sociale des sondages. Paris: Edition du Seuil.
Alexandre DEZE، Les systemes de partis dans les democratie occidentale (PP. 367-346). Paris: Presses de la Fondation Nationale des Sciences Politiques.
M S Lipset(1959). Democracy and working Class Authoritaranisme. Americain Sociological Review، (pp. 482-502).
M S Lipset(1981). Political Man: The social bases of Politics ( Expanded Edition),. Baltimore: MD: Johns Hopkins University press.
M. WINOCK(1994). Histoire de l’extrême droite en France. Paris: Points.
Martiel Focault. Une géographie politique des nouveaux clivages. http:www.constructif.fr/bibliotheque/2017-11une-geographie-politique-des-nouveaux-clivages. (2019)
Michel Hastings. Les grande courants idéologiaue droites gauches: quel clivages. cahiers fracais.(p. 364).
Michel OFFERLE(2004). Sociologie de la vie politique française, Repères, n°, Paris, , 2004. Paris: La Découverte.
N H Nie، S Verba، و J R Petrock(1979). The Changing Americain Voter. Cambridge: Harvard University Presse.
Nonna Mayer، و Pascal Perrineau(1992). Les comportements politiques. Paris: Armand Colin.
Olivier Ihl(1996). le vote. Paris: Montchrestein.
Patrick Lehingue(2015). Les explications du vote, Antoine Cohen، Bernard Lacroix، و Philippe Riutort، Nouveau manuele de science politique (pp.454-477). Paris: La decouverte.
Paul BACOT(1979). Les Dirigeants du Parti socialiste, Histoire et sociologie. Lyon: Presses universitaires de Lyon.
Paul BACOT(2088). Les partis cartellises selon Katz et Mair. Yohann AUCANTE، و Alexandre DEZE، Les systemes de partis dans les democraties occidentales(pp.35-65). Paris: Scences po. Les presses.
Paul Lazarsfeld، Bernard Berelson, H Gude(1944) .The peopple's Choise. How the voter Makes uo his Mind in a presidential Campaigne. New York: Columbia University Presse.
Peter MAIR، و Richard S. KATZ(1994). Party Organization: From Civil Society to the State. MAIR Peter، How Parties Organize: change and Adaptation in Western Democracies (.(pp. 1-22)). London: Sage.
Philipe Haberrt، و Alain Lancelot(1988). L'emergence d'un nouvel élécteur. c Ysmal، و p Hbert، Les élections législqtives de 1988. Paris: Le-figaro politique.
Pierre Bordieu(1971). Le marché des biens symboliques. L'Année sociologique، -(pp. 49-126).
Pierre Bourdieu(1979). La distinction: critique sociale du jugement. Paris: Les Editions de Minuit.
Pierre Bourdieu(1980). Le sens pratique. Paris: Les Editions de minutis.
Pierre Bourdieu، و Passeron Jean Claude(1970). La Reproduction. Eléments pour une Théorrie du système d'enseignement. Paris: Minuit.
Pierre BRECHON(2009). La France aux urnes. Paris: La documentaion francsaise.
Pierre LÉVÊQUE(1997). Histoire des forces politiques en France. Paris: Colin.
Pierre PACTET، و Ferdinand MELIN-SOUCRAMANIEN(2006). Droit constitutionnel (25ème éd.). Paris: Dalloz-Sirey.
Pierre ROSANVALLON(1992). Le sacre du citoyen. Paris: Gallimard.
Pierre ROSANVALLON(2002). Le peuple introuvable : histoire de la représentation démocratique en France,. Paris: Gallimard.
Pierre Rozanvallon(2006). La contre démocratie. Paris: Le Seuil.
R Inglehart(1977) .The Silent revolution: Changing Value and Political Styles among Western Publics. Princeton: NJ; ptinceton University.
R Inglehart(1987). Value Change in Industrial Societies. American political Science Review.
R Inglehart(1997). Modernization and Postmoderniztion: culturre, Economie, and Political Cahnge in 43 Countries. Princeton: NJ:princeton Univercity Press.
R R Alford(1967). Class Voting in the Anglo-American Political System. S M Lipset، و Stein Rokkan، Party system and Voter Alignments: Cross-National Perspectives , (pp.67-93). New York.
Stein Rokkan(1970). Citizen,Elections, Parties. Olso: Universitetsforlaget E.D Mckay.
Stein Rokkan(1995). une famille de modèle pour l'histpire comparée de l'Euroupe Occidentale. Revue internationale de Politique compqrée.
Thomas S kuhn(1972). La strrtucture des révolutions scientifiques. Paris: Flammarion.
Vadimer oldler key(1966). The responsible Electorate. Cambridge: Harvard University Pess.
Y Lacoste(1976). La Géogrqphie, ca sert à faire la guerre. Paris: Maspero.
Yvec Déloye، و Olivier Ihl(2008). L'acte de vote. Paris: Presse de Sciences po.
دو فصلنامه علمی دانش سیاسی
دوره 14، شماره 2 - شماره پیاپی 28
تالیف مقاله
اسفند 1397
صفحه 35-62