نظریه انتقال قدرت و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : علمی - پژوهشی (روابط بین الملل)

نویسنده

عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه لرستان

چکیده

قدرت کلید فهم بسیاری ازنظریات روابط بین‌الملل ازجمله واقع‌گرایی است.در طول چند دهه گذشته تحولات مهمی در خاورمیانه به وقوع پیوسته است و ساختار و توازن قدرت در سطح منطقه‌ای تغییر یافته است.جمهوری اسلامی ایران ازجمله مهم‌ترین بازیگرانی است که به‌دقت تحولات منطقه و نظام بین‌الملل را رصد نموده و به دنبال ارتقاء بیشتر جایگاه و منزلت ژئوپلیتیکی خود در آینده نظم بین‌المللی است. جهت تبیین این جایگاه و ظرفیت‌های استراتژیک پیش روی جمهوری اسلامی ایران، از روش توصیفی-تحلیلی و چارچوب نظریه رئالیستی انتقال قدرت استفاده‌شده است. براساس نظریه انتقال قدرت، جابجایی قدرت در سطح منطقه‌ای و جهانی یا براساس توافق قدرت‌های برتر با قدرت نوظهور صورت می‌گیرد، یا با مخالفت و برخورد قدرت‌های مسلط با قدرت چالش‌گر نوظهور. نگارنده به دنبال پاسخ به این سؤال اصلی است که: مهم‌ترین شاخص های نقش آفرینی منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران چیست؟ از این منظر پرسش از منابع، اهداف و ظرفیت های ایران در محیط منطقه ای، به عنوان سئوالات مقدماتی طرح و بررسی شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که بازیگران مسلط نظام بین الملل به دلیل تعارضات ناشی از قدرت نوظهور جمهوری اسلامی ایران، این جابجایی و انتقال را در تعارض با منافع و قدرت خود تلقی نموده و از ابزارهای متعدد جهت ممانعت از افزایش قدرت ایران استفاده می کنند. از سوی دیگر با عنایت به اراده ایران مبنی بر ایفای نقش جهانی و مخالفت با هنجارهای مسلط بازیگران قدرتمند زمینه برخورد و تقابل سیستمی بصورت محسوسی افزایش می یابد. قدرت های مسلط ابزارهای متعددی را برای جلوگیری از ظهور قدرت ایران بکار می گیرند که عمده ترین سناریوهای محتمل برای ممانعت از ظهور ایران به عنوان یک قدرت نوظهور عبارت است از: تحریم،تغییر رژیم، و تهدید به جنگ های مستقیم و نیابتی.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Power transition theory and foreign policy of the Islamic Republic of Iran

نویسنده [English]

  • Mahdi Zolfaghari

Faculty member of Lurestan University

چکیده [English]

Power is the key to understanding many of the ideas of international relations, such as realism. Over the past few decades, significant developments have occurred in the Middle East, And the structure and balance of power have changed at the regional level. Several actors in the region and the international system have become sensitive to this center of power and conflict. The Islamic Republic of Iran is one of the most important actors to closely monitor developments in the region and the international system. And seeks to further promote its geopolitical position in the future of the international order. In order to explain this position and strategic capabilities for the Islamic Republic of Iran, a descriptive-analytical method and a framework for a realistic transition of power theory have been usedAccording to the theory of Power transition, the transfer of power at regional and global level is based on the agreement of superior powers with emerging power, Or with the opposition of the dominant powers to the emerging challenge. The author seeks to answer the key question: What are the most important indicators of the regional and international role of the Islamic Republic of Iran? From this point of view, the question of Iran's resources, goals and capacities in the regional environment has been raised as a preliminary question. The results show that the dominant international actors perceive this transition as in conflict with their interests and power because of the conflicts arising from Iran's emerging power and they use a variety of tools to prevent Iran from increasing its power. Given Iran's motivation to play a global role and to oppose the dominant norms of powerful actors, the context for dealing with it is increasing. The dominant powers employ a variety of tools to prevent the emergence of Iranian power. The most important scenarios for preventing the emergence of Iran are: sanctions, regime change, and the threat of direct and proxy wars.

کلیدواژه‌ها [English]

  • The Islamic Republic of Iran
  • challenging government
  • power transition
  • regional power
  • international system
  • USA
احمدی، سیدعباس؛ بدیعی، مرجان و ازنداهی و حیدری، طهمورث (1396). «تبیین نظری تغییر ماهیت مناطق ژئوپلیتیک در رقابت بین قدرت‌ها»، فصلنامه ژئوپلیتیک. 13(3). 78-55.
اطاعت، جواد (1387). «ایران و آمریکا، رویارویی یا تعامل؟»، مجله سیاسی اقتصادی. 263(4). 9-4.
جاودانی مقدم، مهدی (1391). «ژئوپلیتیک نوین تشیع در خاورمیانه و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه ژئوپلیتیک. 8(2)، 62-29.
حاجی یوسفی، امیرمحمد (1381). سیاست خارجی ایران در پرتو تحولات منطقه‌ای. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
خرمشاد، محمدباقر و مرادخانی، حمید (1394). «بررسی جایگاه قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران بر اساس الگوی سوآت (SWOT)»، فصلنامه علمی پژوهشی رهیافت انقلاب اسلامی. 9(33). 26-3.
سمیعی اصفهانی، علیرضا و امیربیک، علی (1390). «قدرت منطقه‌ای ایران و چالش‌های خارجی پیش روی آن»، فصلنامه سیاست. 41(4)، 118-97.
کامران، حسن؛ غلامی، بهادر؛ یاری، اسلام؛ حسینی، سیدحسن و خالدی، حسین (1389). «جغرافیا و قدرت ملی»، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 16(2)، 28-5.
محمدیان، علی و عابدی، هانی (1396). «تحلیلی بر ارتقاء جایگاه ایران در خاورمیانه با تأکید بر قدرت هوشمند»، فصلنامه علوم سیاسی. 13(40)، 48-23.
یزدانی، عنایت‌الله و تویسرکانی، مجتبی (1390). «تحلیلی بر رقابت ژئوپلیتیکی قدرت‌ها در بیضی استراتژیک انرژی»، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی. 103(4)، 186-149.
 
Benson, Michelle (2007). "Status Quo Preferences and Disputes Short of War", International Interactions. 33(2), 271-288.
Bueno de Mesquita, Bruce (2006). "rinciple of International Politics. 3rd ed. Washington, DC: CQ Press.
Hass, Richard N. (2010). "REGIME CHANGE IS THE ONLY WAY TO STOP IRAN". at: https://www.newsweek.com/haass-regime-change-only-way-stop-iran-71005 Jan 21.
Hass, Richard N. (July-August 2005). "Regime Change and Its Limits", Foreign Affairs. 84(4), pp. 1-12.
Kim, Woosang (1998). "Power, Alliance, and Major Wars, 1816- 1975", Journal of Conflict Resolution. 33(2), pp. 255-273.
Kugler, Jacek and Lemke, Douglas (eds) (1996). Parity and War: Evaluations and Extensions of The War Leader. Michigan :University of Michigan Press.
Lemke, Douglas (2002). Regions of War and Peace. Cambridge: Cambridge University Press.
Lemke, Douglas and Reed, William (2001). "War and Rivalry among Great Powers", American Journal of Political Science. 45(2), pp. 457-469.
Lemke, Douglas and Werner, Suzanne (1996). "Power Parity, Commitment to Change, and War", International Studies Quarterly. 40(2), pp. 235-260.
Mearsheimer, John J. (2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York: Norton.
Morgenthau, Hans J. (1967). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace. 4th ed, New York: Knopf.
Organski, A.F.K (1968). World Politics. 2nd ed. New York: Knopf.
Organski, A.F.K. and Kugler, Jacek (1980). The War Leader. Chicago: University of Chicago Press.
Quackenbush, Stephen L. (2015). International Conflict: Logic and Evidence. London: CQ Press.
Tammen, Ronald L.; Kugler, Jacek; Lemke, Douglas; Stam, Allan C.; Alsharabati ,Carole and et.al (2000). Power Transitions: Strategies for the 21st Century. New York: Chatham House.
Timmerman, Kenneth R. (2005). The Day after Iran Gets the Bombat: https://www.researchgate.net/publication/268040888_THE_DAY_AFTER_IRAN_GETS_THE_BOMB
Zuckerman, Mortimer B. (June 25, 2010). 3 Steps to Stop Iran From Getting a NuclearBomb,at:,http://www.usnews.com/opinion/mzuckerman/articles/2010/06/25/3-steps-tostop- iran-from-getting-a-nuclear-bomb?PageNr=3
دوره 16، شماره 1 - شماره پیاپی 31
تالیف مقاله
فروردین 1399
صفحه 145-168
  • تاریخ دریافت: 19 خرداد 1398
  • تاریخ بازنگری: 04 بهمن 1398
  • تاریخ پذیرش: 04 بهمن 1398